Švajcarski obavještajci: Trnopolje, Markale, Srebrenica – medijska propaganda
Rat u Jugoslaviji devedesetih godina imao je za cilj uspostavljanje novog odnosa snaga u Jugoistočnoj Evropi poslije okončanja Hladnog rata. SAD su, u tu svrhu, koristile iste one milicije, odnosno, paravojne snage, uz pomoć kojih su prethodno u Avganistanu, ratovale sa Sovjetskim Savezom, a koje će kasnije ponijeti ime islamističke terorističke grupe Al Kaida.
Na istim temeljima su se kasnije razvile i ostale terorističke organizacije militantnih muslimana, kao što je Islamska država.
Ovo se, između ostalog, iznosi u materijalu Švajcarske federalne obaveštajne službe, koji je upravo dospio na svjetlo dana. Navodi se da su politička i medijska propaganda, kao okvir za plansko rasparčavanje Jugoslavije, u međuvremenu, dobro istražene. Ono što situaciju razlikuje od, recimo, rata u Iraku, jeste činjenica da brojni mediji i komentatori do danas nastoje da odbrane tadašnje zvanične verzije o okolnostima pod kojima se odvijao rat u bivšoj Jugoslaviji.
“Svakako, razlika je i u tome što su posljedice ovog rata na Balkanu po Evropu bile naročito velike i značajne”, kaže doajen njemačke spoljne politike Vili Vimer, član Hrišćansko-demokratske unije (CDU). Iz današnje vizure gotovo je trivijalan zaključak da je većina zapadnih medija u toku tog rata podržavala NATO, ali je tada opšte mjesto bila konstatacija da su “mediji zatajili”. Odlučujuće medijske strukture, kao i njihove strategije i veze sa inostranim faktorima, još nisu bile opštepoznate.
U materijalu na koji Vimer ukazuje, navodi se spisak propagandnih primjera, kojima su mediji stvarali okvir za rat u Jugoslaviji i kojima su tako duboko uticali na javno mnjenje o suštini i karakteru tog sukoba.
“Srpski logor smrti Trnopolje” (1992. godine), jedan je od najpoznatijih primjera. Uz ovaj logor u Bosni, Švajcarci navode i “Markale” u Sarajevu (1991-1995) i “Genocid u Srebrenici” (1995), kao “najtužniji vrhunac rata u Bosni”.
Šef jedne američke propagandne agenture, koja je aktivno širila lažne informacije o navodnom logoru smrti u Trnopolju, mnogo godina kasnije, u jednom intervjuu, ovako je to prokomentarisao: “Mi smo profesionalci. Imali smo angažman i postupili smo po dogovoru, obavili smo posao. Nismo plaćeni da budemo moralni.”
Što se “Markala” tiče, Švajcarska obavještajna služba, koja potpisuje ovaj izvještaj, podsjeća da su “u ovom kao, i nekim narednim slučajevima, oficiri misije UN zaključili da je masakr najvjerovatnije sproveden od strane bosanskih vojnih snaga i to prema sopstvenom stanovništvu”. Švajcarci, dalje, ukazuju na to da se u ratnoj strategiji ovaj zahvat naziva “napad pod lažnom zastavom”.
Vimer podsjeća da je dvije decenije kasnije, masakr sa “Markala” ponovljen gasnim napadom u sirijskom ratu, koji je insceniran zarad ciljeva moćnika.
Što se Srebrenice tiče, čak se i Filip Korvin, najviši civilni predstavnik UN u Bosni tokom rata, kasnije usprotivio zvaničnoj verziji događaja. Američki politikolog Edvard Herman i bivši oficir CIA, Robert Ber, koji je u to vrijeme “držao” jugoslovensku teritoriju, govorili su o Srebrenici kao o prevari, podsjeća Vimer.
Objavljena dokumentacija
U izvještaju švajcarskih obaveštajaca, taksativno se navodi dosadašnja objavljena dokumentacija o ključnim, kako se ističe, “medijskim manevrima” koji su služili za opravdavanje kvalifikacija, serviranih iz inostranstva. Motiv je, kako se ističe, promjena situacije na terenu bivše Jugoslavije, u pravcu koji odgovara prije svega Sjedinjenim Državama.
